Platonizm

Trudno wybrac wiersz ,tekst na premierę...niezwykle cieżkie to zadanie.Postanowiłam nawiązać do wstępu ,który mówi o tym co i kto skłania mnie do tego co kocham robić.Wtajewmniczeni wiedza,że mowa o Alanie-)

  

 Patrze na Ciebie codziennie,
 ale Ty mnie nie widzisz,
słucham Ciebie codziennie.
ale Ty mnie nie słyszysz.
Wiem o Tobie nawet więcej niż o sobie samej 
Ty znowu niczego o mnie nie wiesz  .
Dajesz mi radość każdego dnia,
ja nie moge dać Tobie żadnego uśmiechu.
Wstaję rano mówiąc Tobie-dzień dobry
i zasypiam mówiąc dobranoc.
Jesteś dla mnie powietrzem potrzebnym do życia,
cóż moge dla Ciebie uczynić?
Martwię sie tym co przeżywasz,
Ty mnie nie mozesz pocieszyć.
Czy bedziesz wiedzieć kiedyś ,że istnieję?
Czy dowiesz sie jaki jesteś dla mnie ważny? 
Pytań tysiące lecz nie ma odpowiedzi,
więc dlaczego wciąz je zadaje?
Może mam nadzieję,że mnie odnajdziesz...
i zabierzesz w swój jakże inny swiat...
świat ,ktory mnie pociąga ...
 a którego nie znam....

 

Dlaczego więc tak tęsknię za kimś  kogo nie znam?
 Tęsknię bo mam tego kogos w sercu i tak już zostanie.

P.S-Po kilku próbach a dokladnie po trzech udalo sie spełnic marzenie do ,którego tak uparcie dążyłam i w które z całego serca wierzyłam.Osoba ta czyli Alan Wilder(byly członek Depeche Mode)tak mnie zaskoczyl na festiwalu w Londynie wchodząc po schodach z walizką,ze od razu zapomniałam dac mu list,zadac przygotowane pytania .Jednak szczeście z tego spotkania jak i z następnęgo bedzie w moim sercu do konća.Cieszę sie,że nie jestem już anonimowa dla tej osoby o której pisalam wyżej.Wierzę teraz ,że marzenia można spełniać.